Karlijn beviel van haar vierde kind. Omdat ze misselijker was dan bij de eerste drie zwangerschappen, van drie jongens, dacht ze soms al: “Het zal toch niet…?” En toen was ze zwanger van een meisje.
“Het moment dat we met een lege Maxi-Cosi het ziekenhuis instappen en met een klein kindje naar huis rijden, blijft ontzettend bijzonder.”
Zwanger! En toen…?
Een enorme verrassing! Naast praktische vragen, zoals hoe gaat het passen in de auto, waar gaat “het” slapen ;-), kwamen ook de angsten van de vorige bevalling naar boven. Door dit gelijk bespreekbaar te maken in de praktijk en samen hiervoor een plan te maken, kreeg ik meer vertrouwen in mezelf dat we het weer aan konden.
Hoe is je zwangerschap verlopen?
De eerste maanden was ik beduidend misselijker dan bij de drie jongens. Stiekem ging de gedachte dat dit kleintje misschien wel een meisje was meerdere keren door mijn hoofd. Bij de 16 weken echo zei Marieke al vrij snel :” Ja, ik zie het al.” In de veronderstelling dat het een jongen zou zijn, was de blije reactie van Marieke een totale surprise. Nooit gedacht dat wij een meisje zouden mogen verwelkomen. De zwangerschap hebben we heel bewust als gezin beleefd. Zo ontzettend liefdevol, hoe met name de oudste twee met de zwangerschap bezig waren.
Vanaf 20 weken heb ik galsteenkolieken gehad. Dit maakte me wel onzeker en ik voelde me de gehele tijd een soort tijdbommetje wanneer er weer een nieuwe aanval zou komen. Met 39 weken is de bevalling ingeleid in het ziekenhuis en is Isa na enkele uren geboren.
Wat vond je van de kraamweek?
De kraamweek was heel liefdevol. Isa was een hele relaxte baby, die genoot van alle aandacht. Ook de jongens vonden het een feestje dat er geregeld visite langs kwam en ze wilden het liefste elke seconde van de dag bij Isa zijn. Herjolijn is een mega kado om als kraamhulp te hebben. De week vloog voorbij en het afscheid kwam veel te snel. Het liefste zouden wij Herjolijn elke dag om ons heen willen hebben!
Bevalt jullie nieuwe titel als vader en moeder?
We mogen ons al 8 jaar vader en moeder noemen. Het moment dat we met een lege maxi-Cosi het ziekenhuis instappen en met een klein kindje naar huis rijden, blijft ontzettend bijzonder. Nu met Fosse en Isa in ons gezin, merken we pas echt wat deze titel inhoud. De verantwoordelijkheid van alle kindjes & de rijkdom die ze ons geven maakt ons gezin compleet. We zijn steeds meer gegroeid in onze rol als ouders, en we merken dat de komst van de laatste twee kleintjes de rolverdeling en het opvoeden veel relaxter heeft gemaakt. Door het leeftijdsverschil van 8 en 6 t.o.v. de twee kleinste (2 jaar & Isa 3 maanden), helpen de grote jongens regelmatig mee. Ze zijn apetrots!
Welke tips wil je nog meegeven aan toekomstige ouders?
Ontzettend cliché, maar geniet juist van de kleine momenten. Wij dansen regelmatig met de kids in de woonkamer. Iedereen krijgt daar positieve energie van. De verhalen van de kindjes uit school. De duizend kusjes die Isa van haar broers krijgt. De glimlach van onze kinderen als ze in de bakfiets zitten. En als het even te veel is, probeer dan de situatie van een afstand te zien. Is het puur rommel wat je ziet of spelen de kids heerlijk met alle auto’s en dieren?
In het begin haalde ik de kindjes gelijk op van de opvang als ik onverwachts eerder klaar was met werken. Het is belangrijk om ook even tijd voor voor jezelf te pakken en zie daarom deze momenten als een cadeautje voor jezelf!
Kraambezoek: niet te veel mensen tegelijk, niet te lang en niet ’s avonds laat. Voorkomen dat je te moe wordt, door dingen te moeten doen. De was kan bijvoorbeeld echt wel een dagje later.
En ondanks alle goed bedoelde adviezen is het allerbelangrijkste om jouw (moeder-)gevoel te volgen!