Ginger woont samen met haar vriend Tom en is bevallen van haar eerste kindje. Bij 39 weken en 5 dagen is hun zoon Gijs thuis geboren.
“Ik vond het een feestje om zwanger te zijn.”
Zwanger! En toen…?
Tranen van geluk en tranen van onzekerheid. Wat staat ons allemaal te wachten? In het begin komt er een heleboel op je pad en moet je veel keuzes maken. Eén van de eerste al: welke verloskundige? Door de fijne ervaringen via vrienden, kwam ik bij Geboortecentrum Baarn terecht. Na telefonisch contact en de prettige eerste (voor mij inwendige) echo voelde het direct als een warm nest en heel erg vertrouwd. We kregen veel informatie over wat ons als toekomstige ouders te wachten stond en hadden vanaf dat moment meteen het gevoel dat we met alle vragen bij jullie terecht konden.
Hoe is je zwangerschap verlopen?
Ik heb een prima zwangerschap gehad en ben er heel nuchter ingegaan. Een beetje misselijk geweest, op het eind wat last van maagzuur, maar verder vond ik het een feestje om zwanger te zijn.
Tijdens mijn zwangerschap heb ik meegedaan aan de Centering Pregnancy. Een programma waar veel informatie wordt gedeeld over de zwangerschap met een groep (toekomstige) moeders, die ongeveer evenveel weken zwanger zijn als jijzelf. Daar kreeg ik veel antwoorden op vragen die bij een eerste zwangerschap komen kijken. Je voelt vanalles in je lijf maar weet niet of dat ‘normaal is’. Fijn om daarover te kunnen spreken met anderen en natuurlijk ook met Marieke, Chantal of Renske!
Hoe kijk je terug op je bevalling? / Hoe heb je de bevalling ervaren?
Ik heb de hele zwangerschap het vertrouwen gehad in de bevalling. Tom ook, die heeft geen moment getwijfeld of gedacht dat ik onzeker of bang was. Je hoort en leest veel vervelende verhalen maar gelukkig gaf dit mij niet minder vertrouwen. Ook de verloskundigen had ik alle drie leren kennen op het spreekuur. Ik was ervan overtuigd dat zij er waren wanneer ik het nodig had.
Tijdens de Centering Pregnancy werd er ook gesproken over de bevalling. Daar werd aangeraden om een bevalplan te schrijven. Op het allerlaatste moment heb ik dat nog geschreven, niet wetende dat ik de volgende dag zou bevallen. De verloskundige had ik het nog niet eens opgestuurd! Achteraf vond ik het heel fijn om van te voren na te denken over de bevalling en wat me prettig leek. Tijdens mijn bevalling bleek ook dat wat je van te voren bedenkt heel anders kan gaan op het ‘moment-suprême’.
Omdat ik zoveel vertrouwen in de bevalling had, liet ik het gewoon over me heen komen. Ik voelde enorme rust tijdens de bevalling, mijn lijf nam het echt van me over. Het moment dat ik wist dat Gijs er bijna was vond ik super speciaal. Wat een wonder, zo bijzonder! Nu kreeg de baby echt een gezicht. Tom verbaasde zich over hoe vlot de bevalling verliep, wat een oerkracht!
Ondanks dat niet alles van bevalplan lukte, heb ik niets dat ik anders had gewild. Ik had alle goede kaarten getrokken om mijn bevalling perfect te laten verlopen. De juiste mensen, fjne en duidelijke communicatie en heerlijk in mijn eigen omgeving thuis met Tom samen.
Wat vond je van de kraamweek?
Ik genoot volop van mijn kraamweek, super fijn dat iemand je door de eerste dagen heen helpt. De eerste nacht was spannend, helemaal omdat je er dan even alleen voor staat. Je hebt er een hele zorg bij, maar je weet niet hoe je dat moet invullen. We wisten dat we altijd kon bellen, zowel de kraamzorg als de verloskundige.
De borstvoeding vond ik best pittig. Het begon heel goed, maar de stuwing die niet goed op gang kwam, dat voelde als een worsteling en ik kreeg enorme pijn. De extra hulp van de kraamzorg en de verloskundige was heel fijn, hun onderlinge communicatie was ook super! Ze zagen mijn worsteling en kwamen met verschillende adviezen. Uiteindelijk heb ik na 10 dagen besloten om te stoppen. Het was een moeilijke en emotionele beslissing (lang leve de hormonen), maar ik kan er nu rationeel naar kijken.
Ik vond de periode na de kraamzorg best ingewikkeld. Met name het bepalen van je eigen koers vond ik lastig. Gijs kan alleen huilen om iets te laten blijken en ik ben zijn baken. Als je je dat beseft ontstaat er steeds meer rust.
Na twee weken zijn wij bij een osteopaat geweest omdat Gijs veel huilde en we het vermoeden hadden van verborgen reflux. Fijn om bij een andere specialist met vragen terecht te kunnen en daar het vertrouwen te krijgen dat het met je kleine wel goed komt.
Bevalt jullie nieuwe titel als vader en moeder?
Onwijs goed! Ik herinner me nog de eerste keer dat iemand vroeg, wie is Gijs? En dat ik antwoorde met ‘onze zoon’ want ja, wij waren nu kersverse ouders! Tom vindt het ook super leuk, hij ontwikkelt iedere dag weer een stukje onvoorwaardelijke liefde voor Gijs. Hij moest wel wennen dat baby’s soms sneller stil zijn bij mama dan bij papa.
Welke tips wil je nog meegeven aan toekomstige ouders?
Bezoek een osteopaat! ZIj kunnen je helpen om sommige dingen eerder op te lossen waar je baby anders lang mee worstelt (en jij als ouders dus ook).
Het voedingsschema zou ik een volgende keer minder vast willen houden, meer realiseren dat het komt zoals het komt. Dus kijk naar je kind en niet naar een lijstje.
Blijf positief en heb vertrouwen in je lijf. Wij vrouwen kunnen dit! Er is nog nooit een baby in de buik blijven zitten toch?
Wat ik heb gemerkt is dat het fijn is om van te voren te bedenken hoe je je werk gaat organiseren en mogelijk al een gesprek met je werkgever in te plannen hierover.